
مرا درد و مرا درمان حسین (ع) اســت
مـرا اول مـــــــرا پایان حسین(ع) است
دل هـــر کـس به ایمانی سرشتـــــه
مرا هم دین و هم ایمان حسین(ع) است
همه عالم به اذن حق تعالـــــــــــــی
چو عبدی سر به فرمان حسین(ع) است
بهشت و جنت و فردوس اعــــــــــــلاء
همه معلــــــــــول پیمان حسین(ع) است
برای هر دلــــــی جانان و جانـــــــــــی
مرا هم جان و هم جانان حسین(ع) است
عقول جن و انس و هـــــم ملائــــــک
به حقِ حق که حیران حسین(ع) است
چو خواهم روضه ی رضــــــــــوان به فردا
که من را روضه ی رضوان حسین(ع) است
چرا عالم زجـــــانش نـــــــــــاله دارد
مگر او هم پریشان حسین(ع) است
اگر خواهی ز حــــــــال عبد مســــــکین
خوشا حالش که مهمان حسین(ع) است